کلاریس عزیزم،
اشتباهی بزرگتر از پشیمانی در جهان نیست،
نه به این دلیل که پشیمانی آب رفته را به جوی باز نمی گرداند.
به این دلیل که پشیمانی حاصل سنجش دوباره تصمیم هایی است که به نتیجه ای نامطلوب منجر شده؛
تصمیم هایی معلول و متاثر از شرایط و سنجشی غالبا در شرایط متفاوت.
طبیعی است که شرایط متفاوت، تصمیم هایی متفاوت را اقتضا می کند و هر تصمیم، به اتکا شرایطش جز مشروع نیست.
از این رو هیچ تصمیمی نباید بطور بالقوه نادرست و شایسته انتقاد باشد، که هیچ انسان، دانسته در درک خود از شرایط اغماض نمی کند و -بی آنکه خود بخواهد- درک کامل خود از شرایط را برای تصمیم گیری بکار می گیرد.
افسوس که "درک کامل" تابعی از طول عمر ِ طی شده است...
قربانت،
بابک.
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر